Przedszkole nr 3

w Złotowie

Plac Wolności 12, 77-400 Złotów
tel. 67 263 3266
e-mail: p3@przedszkola-zlotow.pl

W dobie ciągłego rozwoju masmediów (telewizja, prasa, Internet) książka wydaje się czymś bardzo nieatrakcyjnym. Trzeba się trochę natrudzić aby po nią sięgnąć (biblioteki, księgarnie), zajmuje czas (trzeba trochę poszukać, by znaleźć potrzebne informacje), jest nieciekawa wizualnie (więcej ma tekstu niż obrazków-zazwyczaj). Trzeba zdać sobie sprawę z tego, że głośne czytanie jest proste i dzieci je uwielbiają! Nie trzeba mieć żadnych tytułów naukowych, by czytać dzieciom. Bliski kontakt rodzica z dzieckiem w czasie spędzenia tych paru minut przy czytaniu jest bezcenny. Dziecko czuje się kochane, bezpieczne, pożytecznie spędza czas z mamą, tatą i co najważniejsze – czuje się ważne. Trzymane jest w ramionach, siedzi na kolanach, czy na dywanie z rodzicem, który całą swoją uwagę skupia właśnie na nim. Wysila się , stymuluje odpowiednio glos, robi dziwne miny, by było zadowolone. To tez jest bardzo ważny element bliskiego kontaktu z dzieckiem.
Korzyści płynące z głośnego czytania dzieciom książkę są wielkie. Trzeba zaznaczyć, że zalety przemawiające za głośnym czytaniem są dużo bardziej znaczące i procentują na wiele lat niż oglądnie telewizji czy granie na komputerze, z czego nie zawsze zdajemy sobie sprawę.

Zalety głośnego czytania:

– Stymuluje rozwój mózgu,
– Wzbogaca słownictwo,
– Dziecko podejmuje wypowiedzi wielozdaniowe,
– Rozwija język i wyobraźnię,
– Uczy myślenia,
– Pomaga w zrozumieniu ludzi, świata i siebie,
– Przynosi ogromną wiedzę ogólną i wzbogaca słownictwo,
– Buduje i umacnia więzi pomiędzy rodzicami i dzieckiem,
– Zapewnia emocjonalny rozwój dziecka,
– Rozwija wrażliwość i empatię,
– Kształtuje nawyk czytania i zdobywania wiedzy na całe życie,
– Pomaga w wychowaniu dziecka,
– Uczy wartości moralnych,
– Wpływa na zmianę negatywnych postaw na pozytywne,
– Uczy nieagresywnych sposobów rozwiązywania problemów i konfliktów,
– Ułatwia samodzielne czytanie, daje podwaliny pod sukces w mówieniu i pisaniu
– Głośne czytanie dziecku od najmłodszych lat ułatwia samodzielne czytanie, daje podwaliny pod sukces w edukacji szkolnej, (dzieciom, którym czyta się głośno już od najmłodszych lat, łatwiej przychodzi nauka, także w szkole),
– Rozbudza zainteresowania,
– Tworzy skojarzenie czytania z przyjemnością i poczuciem bezpieczeństwa,
– Buduje samouznanie – dziecko czuje się ważne, kochane i coraz bardziej kompetentne,
– Chroni przed uzależnieniem od telewizji i absorbowaniem z niej antywartości,
– Jest najlepszą inwestycją w pomyślną przyszłość dziecka.

KRYTERIA WYBORU KSIĄŻEK DO CZYTANIA DZIECIOM

                                   opracowane przez Fundację „ABCXXI – Cała Polska czyta dzieciom”

Dobra literatura dla dzieci powinna wspierać zdrowy rozwój dziecka we wszystkich wymiarach: emocjonalnym, poznawczym, intelektualnym, społecznym, kulturalnym i moralnym. 
Książki powinny służyć rozwojowi języka i empatii, nauce myślenia – logicznego, krytycznego, a także abstrakcyjnego, wspieraniu zainteresowań i otwartości na świat, poszerzaniu wiedzy, rozwijaniu życzliwości do innych, poczucia humoru, dobrego smaku, uwrażliwianiu na piękno, wzmacnianiu poczucia własnej wartości i prawego charakteru – słowem wspieraniu i rozwijaniu potencjału oraz najlepszych cech dziecka.

Do głośnego czytania dzieciom warto wybierać książki:
-skierowane do dziecka, zrozumiałe i ciekawe dla niego;
-dostosowane do wieku i wrażliwości dziecka, nie wzbudzające lęków i niepokoju;
-sensowne - o czymś istotnym dla dziecka lub uczące czegoś ważnego;
-napisane lub tłumaczone poprawnym i pięknym językiem;
-uczące racjonalnego myślenia;
-przynoszące rzetelną wiedzę;
-kształtujące postawę optymizmu i wiary w siebie oraz pozytywne nastawienie do świata;
-rozwijające poczucie humoru, także abstrakcyjnego;
-rozwijające dobry smak, oferujące rozrywkę na wysokim poziomie;
-rozwijające wrażliwość estetyczną;
-niosące przesłanie szacunku wobec dziecka, ludzi, innych istot, zwierząt, przyrody, kraju, uznanych norm społecznych i sprawiedliwego prawa;

CZYTAJ DZIECKU 20 MINUT DZIENNIE-CODZIENNIE! 

Czytanie na głos niemowlęciu stymuluje rozwój jego mózgu. 
Czytanie kilkulatkowi rozbudza w nim ciekawość świata i pomaga mu zrozumieć siebie i innych.
Wspólne głośne czytanie z nastolatkiem pomoże mu pokonać wiele problemów wieku dorastania.

"Bez względu na to ile masz zajęć, najważniejszą rzeczą, jaką możesz zrobić dla przyszłości swego dziecka, oprócz okazywania mu miłości przez przytulanie, jest codzienne głośne czytanie oraz radykalne ograniczenie telewizji". 

,,NIKT NIE RODZI SIĘ CZYTELNIKIEM, CZYTELNIKA TRZEBA WYCHOWAĆ, CODZIENNIE CZYTAJĄC DZIECKU NA GŁOS."

Rodzicu; 
• Wprowadź rytuał głośnego czytania dziecku 20 minut dziennie. 
• Jeśli dziecko o to prosi - wielokrotnie czytaj tę samą książkę lub wiersz. 
• Pozwalaj na pytania, rozmowy, powrót do poprzedniej strony. 
• Unikaj podziałów na książki dla chłopców i dla dziewcząt 
Bądź przykładem - dzieci powinny widzieć dorosłych zagłębionych we własnych lekturach 

CZYTANIE POWINNO SIĘ DZIECKU ZAWSZE KOJARZYĆ Z RADOŚCIĄ, NIGDY Z PRZYMUSEM, KARĄ CZY NUDĄ .

Warto wiedzieć, że :
Badania naukowe potwierdzają, że głośne czytanie dziecku:
• buduje mocną więź między dorosłym i dzieckiem 
• zapewnia emocjonalny rozwój dziecka 
• rozwija język, pamięć i wyobraźnię 
• uczy myślenia, poprawia koncentrację 
• wzmacnia poczucie własnej wartości dziecka 
• poszerza wiedzą ogólną 
• ułatwia naukę, pomaga odnieść sukces w szkole 
• uczy wartości moralnych, pomaga w wychowaniu 
• zapobiega uzależnieniu od telewizji i komputerów 
• chroni przed zagrożeniami ze strony masowej kultury 
• kształtuje nawyk czytania i zdobywania wiedzy na całe życie.

Jak mądrze karać małe dziecko?

Dlaczego dzieci są nieposłuszne?

Każde dziecko, by stać się dobre, musi najpierw „posmakować zła”. Niewłaściwe zachowanie malucha wcale jednak nie wynika z chęci zrobienia na złość rodzicom. To prostu eksperyment mający na celu poznanie ich reakcji. Zatem to od rodziców zależy, czy niepożądane zachowania wejdą na stałe do repertuaru dziecka, czy będą się zdarzać coraz rzadziej, aż znikną.

Jakie kary są najpopularniejsze wśród rodziców?

3-4 latków najczęściej rodzice karzą pojedynczymi klapsami (nie zawsze bolesnymi), nerwowym pokrzykiwaniem i pogróżkami („jeśli nie zjesz, nie wstaniesz od stołu”), a także szantażem emocjonalnym („jak ciągle będziesz taki niegrzeczny przestanę cię kochać”). Tymczasem współczesna pedagogika i psychologia rozstrzyga tę sprawę jednoznacznie. Wychowanie nie powinno opierać się na karach.

Jak mądrze karać małe dziecko?

Zamiast karać dziecko za to, czego nie akceptujesz, spróbuj skupić się na wspieraniu zachowań pozytywnych. Zamiast zakazywać, krzyczeć, dawać klapsy - wprowadź zasady, ustal granice i nie szczędź maluchowi pochwał. A jeśli to nie zadziała...

... co robić, gdy dziecko nie zasługuje na pochwałę?

Kiedy malec wpada we wściekłość i nie chce zrobić tego o co prosisz, wyjdź z pokoju i pozostaw go samego przez chwilę - najlepiej na tyle minut, ile ma lat. Następnie wróć do pokoju, usiądź koło niego i spokojnie wyjaśnij problem. A potem nie wracaj już do tego, co się wydarzyło.

Jak karać małe dziecko? 7 najważniejszych zasad

1. Decydując się na jakąś karę, nie odkładaj jej na później.
2. Nie pertraktuj z dzieckiem w sprawie kary.
3. Pomóż dziecku zrozumieć co się stało.
4. Ucz dziecko właściwego zachowania, dając mu dobry przykład. To co robisz, ma większe znaczenie niż to co mówisz.
5. Nie próbuj wprowadzać dyscypliny, gdy jesteś wściekła.
6. Bądź konsekwentna, ale bez przesady. Czasem trzeba przyznać się do błędu.
7. Przytul dziecko z miłością, gdy dziecko zostało ukarane, a konflikt zażegnany.

Dlaczego klapsy jako forma kary są nieskuteczne?

Bite dziecko rośnie w przeświadczeniu, że musi robić to co każą rodzice, bo dorośli są silniejsi. Bijąc malucha, jednocześnie wysyłasz do niego komunikat „jesteś zły, nie zasługujesz na szacunek”. Nieprawda, że bijemy z miłości, bo chcemy dziecko czegoś nauczyć. Bijemy z bezsilności, bo nie umiemy poradzić sobie inaczej. Nie wpadaj jednak w poczucie winy gdy klepniesz palcami małą rączkę, która zbliża się do palącej świecy lub gdy raz dasz maluchowi klapsa. Przeproś za niego dziecko i zapewnij, że bez względu na to, co się stało, bardzo go kochasz.

Jak rozbroić złoszczącego się malucha?

Doświadczony psycholog i terapeuta, Hanna Olechnowicz radzi stosować wymyśloną przez siebie strategię, którą nazwała „pomóż mi”. Jeśli 2-4 latek jest tak wściekły, że nic do niego nie dociera, zrób tak: usiądź na fotelu ze zmęczoną miną, wyciągnij w kierunku malca rękę i poproś, by pomógł ci wstać. Pozwól maluchowi poczuć się silnym i dobrym, a na pewno zły humor minie i dalszą część dnia przeżyjecie już w zgodzie.

Jak nie wolno karać małego dziecka?

1. Nie stosuj kar fizycznych klapsów, bicia, potrząsania maluchem.
2. Nie strasz ojcem: „zobaczysz, jak tata przyjdzie, to ci pokaże”.
3. Nie mów o dziecku źle przy innych np. – „ona jest okropna, już nie mogę z nią wytrzymać”, dzieci identyfikują się z nadaną etykietą.
4. Nie upokarzaj malucha, porównując go z „grzecznymi” dziećmi.
5. Nigdy nie strasz, że przestaniesz dziecko kochać.
6. Nie mów – „Jak nie zjesz zupy, nie dostaniesz deseru” – słodycze nie powinny być ani karą, ani nagrodą.
7. Nie wygłaszaj długich przemówień, stanowcze „nie” i 3-4 zdania wyjaśnienia wystarczą.

„Nadpobudliwość psychoruchowa”

"Wiercipięta, żywe srebro - porusza się wyłącznie biegiem, na niczym nie może się skupić, nic nie odkłada na miejsce i nie jest łatwym towarzyszem zabaw" - ta krótka charakterystyka może dotyczyć zarówno dziecka ruchliwego i nieco roztrzepanego jak i nadpobudliwego. Termin "nadpobudliwość psychoruchowa" zrobił ostatnio wielką karierę, często także niestety bywa nadużywany przez wychowawców w szkole i przedszkolu. Dlatego warto odpowiedzieć na kilka podstawowych pytań dotyczących tego zjawiska.

Według Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego klasyczne ADHD objawia się przynajmniej sześcioma z wymienionych poniżej kryteriów. Objawy powinny wystąpić przed 7 rokiem życia, trwać co najmniej 6 miesięcy i występować w każdej sytuacji, zarówno w domu, wśród bliskich, jak i w grupie rówieśniczej - w przedszkolu lub szkole.

Jak ją rozpoznać, na co należy zwracać uwagę? Oto charakterystyka dziecka nadpobudliwego:

Zaburzenia uwagi:
- nie zwraca uwagi na szczegóły; podejmując jakieś działanie popełnia dużo błędów,
- ma trudności w skupieniu uwagi,
- nie słucha, gdy się do niego mówi,
- nie potrafi wykonywać dłużej jednej czynności lub już rozpoczętej doprowadzić do końca,
- nie potrafi zaplanować wykonania zadania,
- unika czynności wymagających skupienia uwagi lub dłuższego zastanowienia,
- ciągle gubi przedmioty niezbędne w szkole lub w domu,
- jest roztargnione,
- zapomina o wykonywaniu prostych czynności dnia codziennego.

Nadmierna aktywność:
- jest ciągle zniecierpliwione, nie może sobie znaleźć miejsca,
- nie potrafi usiedzieć w jednym miejscu,
- biega wokoło, wspina się na różne przedmioty,
- nie potrafi spokojnie siedzieć i bawić się,
- bez przerwy się wierci,
- jest nadmiernie gadatliwe,
- przerywa rozmowę innych, wtrąca się bez potrzeby do rozmowy,
- nie potrafi czekać na swoją kolej,
- często przeszkadza innym.

Rodzice i nauczyciele dziecka nadpobudliwego muszą wiedzieć, że ich postępowanie może złagodzić reakcje dziecka, ale ich nie wyeliminuje. Ono zawsze będzie nadwrażliwe, podatne na działanie licznych bodźców, ale z wiekiem skala reakcji się zmniejsza. Już w okresie dojrzewania daje się zauważyć znaczna poprawa zachowania dzieci, szczególnie tych, które wraz z rodzicami poddane były terapii. Polega ona między innymi na uświadomieniu zarówno dorosłym, jak i samemu dziecku, że nie ponosi winy za to, co się z nim dzieje. Takie dziecko powinno być także otoczone opieką w szkole.

Oto kilka sposobów, jakimi rodzice mogą pomóc swojemu nadpobudliwemu dziecku:
- wprowadzenie rutyny - stały rytm dnia, znana pora wstawania, posiłków, obowiązków i kładzenia się spać. Dzieciom nadpobudliwym rutyna daje poczucie bezpieczeństwa i stałości.
- ograniczanie bodźców - ponieważ dziecko nadpobudliwe łatwo się rozprasza staraj się, by w domu panował spokój. Unikaj puszczania głośnej muzyki, zapraszania wielu gości naraz, ogranicz przesiadywanie przed komputerem i telewizorem. Dopilnuj, by dziecko oglądało w telewizji tylko spokojne programy. Dbaj o to, aby dziecko mogło się skupić na jednej czynności. Unikaj dawania mu kilku zabawek jednocześnie.
- wypowiadanie, konkretnych, rzeczowych komunikatów - staraj się, aby to co mówisz było jak najbardziej konkretne. Zamiast "ale z ciebie niezdara" powiedz "trzymaj kubek za ucho". Nie dawaj dziecku zbyt dużo możliwości wyboru. Poproś dziecko, by powtarzało instrukcje, abyś miał pewność, że je rozumie.
- planowanie - dzieci nadpobudliwe wytrąca z równowagi wszystko, co jest nagłe i zaskakujące.
- cierpliwość - awantury i kary tylko wzmagają napięcie i pogłębiają trudności dziecka. Staraj się je chwalić i zachęcać do tego co mu się udaje, ignoruj nieszkodliwe wygłupy.
- miejsce do pracy - dziecko nadpobudliwe powinno mieć jasne, uporządkowane miejsce do pracy z małą ilością przedmiotów dookoła.
- elastyczność - nadmierny rygoryzm często daje skutki odwrotne do zamierzonych i dlatego należy odstąpić od wcześniej ustalonych reguł.
- odpoczynek - zwracaj uwagę, by dziecko odpoczywało, gdy poczuje się zmęczone. Odpoczynek może polegać na wysłuchaniu spokojnej bajki lub na ciepłej, relaksującej kąpieli.
- nie obwiniaj się - spróbuj sobie wybaczyć impulsywność i reakcje agresywne. Po prostu przeproś dziecko i działaj dalej.