Przedszkole nr 3
w Złotowie
Plac Wolności 12, 77-400 Złotów
tel. 67 263 3266
e-mail: p3@przedszkola-zlotow.pl
KĄCIKA DLA RODZICÓW
Jak należy wspierać dziecko w czasie epidemii koronowirusa?
Artykuł opracowany przez panią psycholog Jadwigę Barycką
TEATR FORMA ARTUR LASKOWSKI
ZAPRASZA NA
"Pokazu magii i iluzji z Chasem z Psiego Patrolu"
Drodzy Rodzice i dzieci
zachęcamy do oglądania spektaklu pt. "Pinokio"
w wykonaniu Zespołu Teatru "Forma".
"Pinokio"- https://www.youtube.com/watch?v=JVCP0qELuxM
DZIEŃ RODZINY 15 MAJA
PREZENTACJA: MOJA RODZINA
Zasady bezpiecznego korzystania z Internetu
Korzystanie z komputera i Internetu wspaniale wspomaga Waszą naukę i może być świetną formą rozrywki, pod warunkiem jednak, że będziecie korzystać z sieci rozważnie i z zachowaniem wszelkich zasad bezpieczeństwa. Pamiętaj!
1. Nigdy nie podawaj w Internecie swojego prawdziwego imienia i nazwiska. Posługuj się nickiem, czyli pseudonimem, internetową ksywką.
2. Nigdy nie podawaj osobom poznanym w Internecie swojego adresu domowego, numeru telefonu i innych tego typu informacji. Nie możesz mieć pewności, z kim naprawdę rozmawiasz!
3. Nigdy nie wysyłaj nieznajomym swoich zdjęć. Nie wiesz, do kogo naprawdę trafią.
4. Jeżeli wiadomość, którą otrzymałeś jest wulgarna lub niepokojąca, nie odpowiadaj na nią. Pokaż ją swoim rodzicom lub innej zaufanej osobie dorosłej.
5. Pamiętaj, że nigdy nie możesz mieć pewności, z kim rozmawiasz w Internecie. Ktoś, kto podaje się za twojego rówieśnika w rzeczywistości może być dużo starszy i mieć wobec ciebie złe zamiary.
6. Kiedy coś lub ktoś w Internecie cię przestraszy, koniecznie powiedz o tym rodzicom lub innej zaufanej osobie dorosłej.
7. Internet to skarbnica wiedzy, ale pamiętaj, że nie wszystkie informacje, które w nim znajdziesz muszą być prawdziwe! Staraj się zawsze sprawdzić wiarygodność informacji.
8. Szanuj innych użytkowników Internetu. Traktuj ich tak, jak chcesz, żeby oni traktowali Ciebie.
9. Szanuj prawo własności w Sieci. Jeżeli posługujesz się materiałami znalezionymi w Internecie, zawsze podawaj źródło ich pochodzenia.
10. Spotkania z osobami poznanymi w Internecie mogą być niebezpieczne! Jeżeli planujesz spotkanie z internetowym znajomym pamiętaj, aby zawsze skonsultować to z rodzicami. Na spotkania umawiaj się tylko w miejscach publicznych i idź na nie w towarzystwie rodziców lub innej zaufanej dorosłej osoby.
11. Uważaj na e-maile otrzymane od nieznanych Ci osób. Nigdy nie otwieraj podejrzanych załączników i nie korzystaj z linków przesłanych przez obcą osobę! Mogą na przykład zawierać wirusy. Najlepiej od razu kasuj maile od nieznajomych.
12. Pamiętaj, że hasła są tajne i nie powinno się ich podawać nikomu. Dbaj o swoje hasło, jak o największą tajemnicę. Jeżeli musisz w Internecie wybrać jakieś hasło, pamiętaj, żeby nie było ono łatwe do odgadnięcia i strzeż go jak oka w głowie.
13. Nie spędzaj całego wolnego czasu przy komputerze. Ustal sobie jakiś limit czasu, który poświęcasz komputerowi i staraj się go nie przekraczać.
14. Jeżeli prowadzisz w Internecie stronę lub bloga, pamiętaj, że mają do niej dostęp również osoby o złych zamiarach. Nigdy nie podawaj na swojej stronie adresu domowego, numeru telefonu, informacji o rodzicach, itp. Bez zgody rodziców nie publikuj też na niej zdjęć swoich, rodziny ani nikogo innego, kto nie wyrazi na to zgody.
15. Rozmawiaj z rodzicami o Internecie. Informuj ich o wszystkich stronach, które Cię niepokoją. Pokazuj im również strony, które Cię interesują i które często odwiedzasz.
16. Jeżeli twoi rodzice nie potrafią korzystać z Internetu, zostań ich nauczycielem. Pokaż im, jak proste jest serfowanie po Sieci. Zaproś ich na Twoje ulubione strony, pokaż im jak szukać w Internecie informacji.
17. Jeżeli chcesz coś kupić w Internecie, zawsze skonsultuj to z rodzicami. Nigdy nie podawaj numeru karty kredytowej i nie wypełniaj internetowych formularzy bez wiedzy i zgody rodziców.
18. W Sieci krąży coraz więcej wirusów, które mogą uszkodzić komputer. Dlatego koniecznie zainstaluj oprogramowanie antywirusowe. Porozmawiaj o tym z rodzicami i wspólnie wybierzcie, a następnie zainstalujcie odpowiedni program.
Kiedy posłać dziecko do przedszkola?
Podstawowe warunki, jakie powinno spełniać dziecko w zakresie dojrzałości fizycznej i umysłowej, przed wysłaniem dziecka do przedszkola. Jaki poziom samodzielności powinno osiągnąć dziecko zanim poślemy je do przedszkola.
Autor: Redakcja portalu Modne.biz
Do przedszkola przyjmowane są dzieci trzyletnie. Jednak ukończenie trzeciego roku życia nie jest jednoznaczne z osiągnięciem dojrzałości przedszkolnej. Niektóre dzieci mogą jeszcze nie być przygotowane do funkcjonowania w nowej rzeczywistości i otoczeniu, jakim jest przedszkole.
Tzw. dojrzałość przedszkolna dziecka nie pojawi się u naszego dziecka automatycznie. Musi być ona wykształcona, ukierunkowana wysiłkami pracy wychowawczej nad dzieckiem. Dlatego też wiele dzieci, które ma nieodpowiednią opiekę, jest zaniedbywanych lub odwrotnie – wyręczanych w codziennych czynnościach (rozpieszczanych) w wieku 3 lat nie jest rozwinięte na tyle, aby pójść do przedszkola.
Na osiągnięcie dojrzałości przedszkolnej dziecka i to, kiedy ona nastąpi wpływ ma wcześniejsza praca wychowawcza rodziców czy opiekunów.
Jeśli chcemy posłać dziecko do przedszkola, musimy zastanowić się, czy spełnia ono podstawowe warunki w zakresie dojrzałości fizycznej, umysłowej, uczuciowej, społecznej, ruchowej, czy jest dostatecznie samodzielne. Jak ocenić „dojrzałość przedszkolną” swojego dziecka? Sprawdźmy na poniższej liście wszystkie wymogi, które dziecko posyłane do przedszkola powinno spełnić:
Dojrzałość umysłowa dziecka świadcząca o tym, że można posłać je do przedszkola:
Dojrzałość ruchowa: Swobodnie porusza się, pokonując naturalne przeszkody terenowe (na spacerze).
Dojrzałość uczuciowa i społeczna:
Nawet jeżeli stwierdzimy, że nasze dziecko odpowiada tym wymaganiom, musimy mimo to przygotować je do nowego etapu jego życia i do zmiany środowiska. Błędne jest stanowisko rodziców, którzy nie chcąc zadawać sobie trudu związanego z przygotowaniem dziecka do przedszkola, twierdzą: „pójdzie do przedszkola, to się nauczy”. Jeśli dotychczas dziecko wychowywało się wyłącznie w domu, bez rodzeństwa, w okresie poprzedzającym pójście do przedszkola, musimy szczególnie często kontaktować je z innymi dziećmi, wychodzić z nim na podwórko, plac zabaw, dużo rozmawiać z dzieckiem o przedszkolu, podkreślając, że będzie tam wiele zabawek i zabaw z dziećmi. Wspólnie z dzieckiem należy kompletować strój i przybory do przedszkola, wybierać się na spacery w kierunku budynku przedszkolnego, by dziecko oswoiło się z jego widokiem, przyjrzało się, jak bawią się w ogrodzie przedszkolaki. Być może, po ustaleniu z dyrektorem przedszkola, nasze dziecko kilka razy będzie mogło uczestniczyć w tych zabawach, czując się bezpiecznie w obecności matki.
Dzieci trzyletnie mogą jeszcze reagować lękiem na rozstanie z matką, na obce osoby, nie znaną sytuację i nowy tryb życia. Zmiana środowiska i uczęszczanie do przedszkola wymaga nauczenia się wielu rzeczy: zachowania się w nowej sytuacji, dostosowania się do regulaminu, obcowania z nowymi osobami, przestawania z rówieśnikami. Wszystko to powoduje przeciążenie układu nerwowego dziecka, rozdrażnienie, złe samopoczucie, szybkie męczenie się.
Musimy się liczyć z tym, że niektóre dzieci, mimo przygotowania, zaprotestują przeciwko chodzeniu do przedszkola. Mogą wystąpić też reakcje nerwicowe: mdłości, wymioty przed pójściem do przedszkola, lęki nocne. Dlatego musimy starać się ułatwić dziecku adaptację do przedszkola. Zadbajmy więc, by zaprzyjaźniło się z jakimś dzieckiem z jego grupy, mogło się z nim spotkać na terenie domu. Spróbujmy przez pierwszy miesiąc odbierać dziecko z przedszkola przed spaniem (jak wiadomo dzieci w tej sytuacji najbardziej rozpaczają).
Oczywiście, nie rezygnujemy ze snu dziecka (śpi w domu), ponieważ jest on mu najbardziej potrzebny w trudnej sytuacji, jaką stwarza adaptacja do przedszkola.
Może ukochana laleczka czy pluszowy niedźwiadek zabrany do przedszkola przywróci dziecku poczucie bezpieczeństwa. Znane są jednak i takie przypadki, w których nawet wiele miesięcy nie wystarczyło, by dziecko przyzwyczaiło się do przedszkola. W takich przypadkach, jeśli tylko na to możemy sobie pozwolić, pozostawmy dziecko na rok w domu, nie narażając je dłużej na tak silne przeżycia. Jest to także korzystne ze względu na ochronę przed chorobami zakaźnymi. Doświadczenie uczy, że dzieci czteroletnie znacznie szybciej i łatwiej przystosowują się do przedszkola.
JAK POMÓC DZIECKU ŁAGODNIE PRZEJŚĆ PROCES ADAPTACJI?
Źródło: Czasopismo „Wychowanie w Przedszkolu”
KRYTERIA WYBORU KSIĄŻEK DO CZYTANIA DZIECIOM
opracowane przez Fundację „ABCXXI – Cała Polska czyta dzieciom”
Dobra literatura dla dzieci powinna wspierać zdrowy rozwój dziecka we wszystkich wymiarach: emocjonalnym, poznawczym, intelektualnym, społecznym, kulturalnym i moralnym.
Książki powinny służyć rozwojowi języka i empatii, nauce myślenia – logicznego, krytycznego, a także abstrakcyjnego, wspieraniu zainteresowań i otwartości na świat, poszerzaniu wiedzy, rozwijaniu życzliwości do innych, poczucia humoru, dobrego smaku, uwrażliwianiu na piękno, wzmacnianiu poczucia własnej wartości i prawego charakteru – słowem wspieraniu i rozwijaniu potencjału oraz najlepszych cech dziecka.
Do głośnego czytania dzieciom warto wybierać książki:
-skierowane do dziecka, zrozumiałe i ciekawe dla niego;
-dostosowane do wieku i wrażliwości dziecka, nie wzbudzające lęków i niepokoju;
-sensowne - o czymś istotnym dla dziecka lub uczące czegoś ważnego;
-napisane lub tłumaczone poprawnym i pięknym językiem;
-uczące racjonalnego myślenia;
-przynoszące rzetelną wiedzę;
-kształtujące postawę optymizmu i wiary w siebie oraz pozytywne nastawienie do świata;
-rozwijające poczucie humoru, także abstrakcyjnego;
-rozwijające dobry smak, oferujące rozrywkę na wysokim poziomie;
-rozwijające wrażliwość estetyczną;
-niosące przesłanie szacunku wobec dziecka, ludzi, innych istot, zwierząt, przyrody, kraju, uznanych norm społecznych i sprawiedliwego prawa;
CZYTAJ DZIECKU 20 MINUT DZIENNIE-CODZIENNIE!
Czytanie na głos niemowlęciu stymuluje rozwój jego mózgu.
Czytanie kilkulatkowi rozbudza w nim ciekawość świata i pomaga mu zrozumieć siebie i innych.
Wspólne głośne czytanie z nastolatkiem pomoże mu pokonać wiele problemów wieku dorastania.
"Bez względu na to ile masz zajęć, najważniejszą rzeczą, jaką możesz zrobić dla przyszłości swego dziecka, oprócz okazywania mu miłości przez przytulanie, jest codzienne głośne czytanie oraz radykalne ograniczenie telewizji".
,,NIKT NIE RODZI SIĘ CZYTELNIKIEM, CZYTELNIKA TRZEBA WYCHOWAĆ, CODZIENNIE CZYTAJĄC DZIECKU NA GŁOS."
Rodzicu;
• Wprowadź rytuał głośnego czytania dziecku 20 minut dziennie.
• Jeśli dziecko o to prosi - wielokrotnie czytaj tę samą książkę lub wiersz.
• Pozwalaj na pytania, rozmowy, powrót do poprzedniej strony.
• Unikaj podziałów na książki dla chłopców i dla dziewcząt.
Bądź przykładem - dzieci powinny widzieć dorosłych zagłębionych we własnych lekturach
CZYTANIE POWINNO SIĘ DZIECKU ZAWSZE KOJARZYĆ Z RADOŚCIĄ, NIGDY Z PRZYMUSEM, KARĄ CZY NUDĄ .
Warto wiedzieć, że :
Badania naukowe potwierdzają, że głośne czytanie dziecku:
• buduje mocną więź między dorosłym i dzieckiem
• zapewnia emocjonalny rozwój dziecka
• rozwija język, pamięć i wyobraźnię
• uczy myślenia, poprawia koncentrację
• wzmacnia poczucie własnej wartości dziecka
• poszerza wiedzą ogólną
• ułatwia naukę, pomaga odnieść sukces w szkole
• uczy wartości moralnych, pomaga w wychowaniu
• zapobiega uzależnieniu od telewizji i komputerów
• chroni przed zagrożeniami ze strony masowej kultury
• kształtuje nawyk czytania i zdobywania wiedzy na całe życie.
Edukacja matematyczna w przedszkolu – dlaczego jest tak ważna?
Edukacja matematyczna w przedszkolu to niesamowicie ważny obszar! Dziś nie stanowi osobnej jednostki w nowej podstawie programowej, jest zaś elementem czwartego obszaru dotyczącego rozwijania funkcji poznawczych naszych przedszkolaków. “Matematyka królową nauk” – tak mówią jedni. “Matematyka to koszmar” – tak mówią drudzy i to ci stanowią większość. Jak sprawić, by dziecko nie tylko nie obawiało się matematyki, ale i podchodziło do niej z entuzjazmem?
Nie sposób nie docenić roli matematyki życiu człowieka, również tego najmniejszego. Dzieci nie tylko mają potrzebę dokonywania porównań, przeliczania, są gotowe do dostrzegania zależności. W życiu najmłodszych uczestników edukacji jest więcej poważnych matematycznych problemów niż mogłoby się wydawać. Proste sytuacje takie jak kłótnia o niesprawiedliwy podział klocków, tęsknota za mamą i dezorientacja w przebiegu dnia, nieumiejętność odzwierciedlenia prostych szlaczków czy brak cierpliwości w oczekiwaniu na swoją kolej – to zaledwie wierzchołek lodowej góry problemów matematycznych jakie stają przed dzieckiem. Rozwijanie tych funkcji to nie tylko, a nawet bardzo-nie-tylko, nauka liczenia i odpowiadających liczbom cyfr. To wiele, wiele więcej!
Matematyka porządkuje życie przedszkolaka – pozwala mu orientować się w czasie, przestrzeni, schemacie własnego ciała. Pozwala analizować i wyciągać wnioski dotyczące prawdopodobieństwa niektórych zdarzeń. Pomaga dążyć do sprawiedliwego rozwiązywania konfliktów, choćby poprzez dzielenie się po równo. Pozwala kontrolować np. zmianę bawienia się daną zabawką dzięki nabywaniu orientacji w czasie. Uczy dostrzegania rytmów i pomaga zrozumieć kolejność, gdy dziecko na coś czeka. Umiejętność dostrzegania regularności, odczytywania symboli, łączy się z nauką pisania i czytania. Można wymieniać bez końca – słowem, matematyka przeszywa wiele płaszczyzn życia naszych wychowanków.
Edukacja matematyczna w przedszkolu zakończona sukcesem jest konieczna, aby nasze przedszkolaki nie poszły śladem większości i nie bały się matematyki przez resztę swojej edukacji.
Edukacja matematyczna w przedszkolu – cele ogólne
Jeśli komuś się kiedyś wydawało, że rozwijanie matematycznego obszaru u najmłodszych to nauka liczenia i łączenia liczby z cyfrą to trochę tak, jakbyśmy uznali, że edukacja polonistyczna kończy się na poznaniu liter. Celem edukacji matematycznej w przedszkolu, w moim mniemaniu, jest po pierwsze:
Edukacja matematyczna w przedszkolu – cele szczegółowe
Cele wynikają z Podstawy Programowej wychowania przedszkolnego. W tej kwestii skandalem jest nie znać dorobku profesor Edyty Gruszczyk – Kolczyńskiej. Ale o tym zaraz. Do czego dąży edukacja matematyczna w przedszkolu? Obejmuje zagadnienia takie jak:
Kiedy uznaję, że edukacja matematyczna w przedszkolu jest zakończona sukcesem?
W dużym skrócie, kiedy moi sześcioletni podopieczni byli gotowi z łatwością formułować zadania z treścią, rozwiązywać je, przedstawiać symbolicznie manipulując na materiale konkretnym, a następnie zapisywać na tablicy w formie działania, czułam się spokojna. Zadania z treścią naprawdę wiele w sobie łączą, a ich budowanie wymaga już niewątpliwie myślenia operacyjnego.
Propozycje zabaw matematycznych
Są takie ćwiczenia, które znacie i są dla Was oczywiste. Ale ufam, że znajdziecie tu również pomysły lub propozycje, które stosujecie rzadziej i zostaniecie do nich zainspirowane, tak jak ja zostałam. Niekoniecznie będą to rzeczy, które Was zaskoczą i “zrzucą ze stołka”- chodzi o to, by na nowo dać się zainspirować. Albo o to, by uwierzyć, że pewne rzeczy naprawdę są w zasięgu najmłodszych uczestników edukacji,
Cel – rozwijanie orientacji w przestrzeni:
Cel – dostrzeganie rytmów i regularności
Cel – liczenie, przeliczanie, rachowanie, przygotowanie do mnożenia i dzielenia
Cel – kształcenie orientacji na płaszczyźnie
Doskonalenie intuicji geometrycznej, utrwalanie nazw kształtów:
Cel – zapoznanie z cyframi
Odgadnij, co to za cyfra?
Cel – zadania tekstowe
Koniecznie dążmy do tego, żeby nasze przedszkolaki słuchały zadań tekstowych, rozwiązywały je i w końcu tworzyły własne. Takie zadania to pierwsza przeszkoda, na której potyka się wielu pierwszoklasistów. O czym warto pamiętać:
Jak mądrze karać małe dziecko?
Dlaczego dzieci są nieposłuszne?
Każde dziecko, by stać się dobre, musi najpierw „posmakować zła”. Niewłaściwe zachowanie malucha wcale jednak nie wynika z chęci zrobienia na złość rodzicom. To prostu eksperyment mający na celu poznanie ich reakcji. Zatem to od rodziców zależy, czy niepożądane zachowania wejdą na stałe do repertuaru dziecka, czy będą się zdarzać coraz rzadziej, aż znikną.
Jakie kary są najpopularniejsze wśród rodziców?
3-4 latków najczęściej rodzice karzą pojedynczymi klapsami (nie zawsze bolesnymi), nerwowym pokrzykiwaniem i pogróżkami („jeśli nie zjesz, nie wstaniesz od stołu”), a także szantażem emocjonalnym („jak ciągle będziesz taki niegrzeczny przestanę cię kochać”). Tymczasem współczesna pedagogika i psychologia rozstrzyga tę sprawę jednoznacznie. Wychowanie nie powinno opierać się na karach.
Jak mądrze karać małe dziecko?
Zamiast karać dziecko za to, czego nie akceptujesz, spróbuj skupić się na wspieraniu zachowań pozytywnych. Zamiast zakazywać, krzyczeć, dawać klapsy - wprowadź zasady, ustal granice i nie szczędź maluchowi pochwał. A jeśli to nie zadziała...
... co robić, gdy dziecko nie zasługuje na pochwałę?
Kiedy malec wpada we wściekłość i nie chce zrobić tego o co prosisz, wyjdź z pokoju i pozostaw go samego przez chwilę - najlepiej na tyle minut, ile ma lat. Następnie wróć do pokoju, usiądź koło niego i spokojnie wyjaśnij problem. A potem nie wracaj już do tego, co się wydarzyło.
Jak karać małe dziecko? 7 najważniejszych zasad
Dlaczego klapsy jako forma kary są nieskuteczne?
Bite dziecko rośnie w przeświadczeniu, że musi robić to co każą rodzice, bo dorośli są silniejsi. Bijąc malucha, jednocześnie wysyłasz do niego komunikat „jesteś zły, nie zasługujesz na szacunek”. Nieprawda, że bijemy z miłości, bo chcemy dziecko czegoś nauczyć. Bijemy z bezsilności, bo nie umiemy poradzić sobie inaczej. Nie wpadaj jednak w poczucie winy gdy klepniesz palcami małą rączkę, która zbliża się do palącej świecy lub gdy raz dasz maluchowi klapsa. Przeproś za niego dziecko i zapewnij, że bez względu na to, co się stało, bardzo go kochasz.
Jak rozbroić złoszczącego się malucha?
Doświadczony psycholog i terapeuta, Hanna Olechnowicz radzi stosować wymyśloną przez siebie strategię, którą nazwała „pomóż mi”. Jeśli 2-4 latek jest tak wściekły, że nic do niego nie dociera, zrób tak: usiądź na fotelu ze zmęczoną miną, wyciągnij w kierunku malca rękę i poproś, by pomógł ci wstać. Pozwól maluchowi poczuć się silnym i dobrym, a na pewno zły humor minie i dalszą część dnia przeżyjecie już w zgodzie.
Jak nie wolno karać małego dziecka?
Jak uczymy dzieci kulturalnych zachowań?
Ważnym zadaniem przedszkola jest kształtowanie cech i postaw dziecka, pozwalających mu w przyszłości na uczestnictwo w życiu społecznym.
Dlatego też w naszym przedszkolu dużo uwagi poświęcamy kształtowaniu prawidłowych relacji społecznych, uczymy określonych form zachowania, przestrzegania ustalonych zasad i reguł.
Podczas całego pobytu w przedszkolu już od najmłodszych lat uczymy dzieci „czarodziejskich słów”: proszę, przepraszam, dziękuję, dzień dobry, do widzenia.
W czasie zabaw swobodnych zwracamy uwagę na zgodną zabawę i umiejętność dzielenia się zabawkami, a po jej zakończeniu staramy się aby wszystkie dzieci wzięły udział w porządkowaniu miejsca swojej zabawy.
Często organizujemy gry dydaktyczne, które uczą dzieci dostosowania się w zabawie do reguł i przestrzegania ustalonych zasad.
Dzieci starsze pełniąc dyżury uczą się odpowiedzialności.
Jednak nauka kulturalnego zachowania nie jest sprawą prostą ani dla dziecka, ani dla nauczycieli. Wymaga czasu, cierpliwości,
a przede wszystkim zgodnej współpracy rodziców z nauczycielami. Aby nasze oddziaływania przyniosły zamierzony skutek musimy działać razem.
DROGI RODZICU PAMIĘTAJ
1: Swoim zachowaniem dawaj przykład do naśladowania
Jeśli chcesz nauczyć swoje dziecko kulturalnego zachowania, pokaż mu to na własnym przykładzie. Maluchy uważnie obserwują dorosłych w codziennych sytuacjach i starają się ich naśladować, zawsze i wszędzie bądź dla dziecka wzorem.
2: Używaj „magicznych” słów
Kiedy mówisz do dziecka, dodawaj zawsze „magiczne” słowa „proszę” i „dziękuję”. Tak samo zwracaj się do osób, które przychodzą do twojego domu. Gdy dziecko osłucha się grzeczności, poprzez naśladownictwo przeniesie je do własnego słownika.
3: Zachęcaj dziecko, by używało „magicznych” słów
Gdy dziecko prosi o coś w formie „ Daj!”, powiedz: „A jakie jest magiczne słowo?”, zachęcając, by werbalnie poprosiło o daną rzecz. Po jej otrzymaniu zapytaj: „I co ty na to?”, aby dziecko odpowiedziało: „Dziękuję” i dodaj: „Proszę bardzo”.
4: Służ przykładem grzecznego zachowania
Wchodząc/wychodząc z dzieckiem do domu, sklepu czy przedszkola zawsze używaj słów: dzień dobry/do widzenia Wyjaśnij dziecku, że tak zawsze postępuje kulturalny człowiek. Proś dziecko aby ono zachowywało się tak samo. Jeśli o tym zapomni, cierpliwie przypominaj mu.
5: Doceniaj dobre maniery u innych
Zwróć uwagę na poprawne zachowanie innych osób. Gdy ktoś pokazał swoje dobre maniery lub użył grzecznych słów w stosunku do kogoś, pokaż to dziecku i wyjaśnij, dlaczego jest to dobre.
6: Podaj dziecku przykłady dobrych manier
Wyjaśnij dziecku, że dobre maniery to także otwarcie drzwi do samochodu czy pomoc w niesieniu torby.
7: Ucz dziękowania za drobne przysługi
Wyjaśnij dziecku, że należy zawsze podziękować osobie, która wyświadcza nam jakąś przysługę. Stwórz okazje dziecku aby mogło samo wykonać Tobie lub komuś innemu jakąś drobną przysługę. Zawsze pamiętaj aby mu za to serdecznie podziękować.
8: Ucz sprzątania po sobie
Wyjaśnij dziecku, że kulturalne zachowanie nakazuje zawsze odkładać na miejsce to, co bierzemy. Już od najmłodszych lat uczmy dzieci sprzątania po zabawie. Nie wyręczajmy ich w tym. Aby zachęcić do sprzątania można zaoferować swoją pomoc. Można też wprowadzać elementy zabawy np. „Kto odłoży na półkę więcej zabawek”.
9: Ucz przestrzegania umów
Naucz dziecko przestrzegania umów i zasad. Gra
Przedszkole nr 3 w Złotowie
Plac Wolności 12, 77-400 Złotów