Ważne informacje dla Rodziców dzieci nowoprzyjętych do przedszkola
Dodatkowe informacje:
Program adaptacyjny (proszę kliknąć)
Ulotka dla rodziców (proszę kliknąć)
Zanim pójdę do przedszkola (proszę kliknąć)
List do rodziców (proszę kliknąć)
Atuty naszego Przedszkola:
- serdeczna, rodzinna atmosfera,
- indywidualne i podmiotowe traktowanie każdego dziecka,
- usytuowanie przedszkola z dala od ruchliwych i zadymionych ulic,
- bogata oferta zajęć dodatkowych,
- stosowanie elementów nowoczesnych metody i formy pracy,
- indywidualne i podmiotowe traktowanie każdego dziecka,
- bogata oferta zajęć dodatkowych,
- dobrze wyposażone sale oraz duży plac do zabaw ruchowych na powietrzu,
- wysoko wykwalifikowana kadra pedagogiczna,
- smaczna, zdrowa i urozmaicona kuchnia.
Rady dla rodziców:
- nie zabieraj dziecka do domu, kiedy płacze przy rozstaniu; jeśli zrobisz to choć raz, będzie wiedziało, że łzami można wszystko wymusić,
- kontroluj to co mówisz. Zamiast "już mozemy wracać do domu", powiedz "teraz możemy iść do domu"
- nie wymuszaj na dziecku, żeby zaraz po przyjściu do domu opowiedziało, co wydarzyło się w przedszkolu, to powoduje niepotrzebny stres,
- jeśli dziecko przy pożeganniu płacze, postaraj się, żeby przez kilka dni odprowadzał je do przedszkola tata. Rozstania z tatą są mniej bolesne.
- Pamiętaj! Żegnaj i witaj swoje dziecko zawsze z uśmiechem!
Co może zrobić rodzic, by ułatwić dziecku przekroczenie progu przedszkolnego?
- Wytwarzać u dziecka pozytywne nastawienie do przedszkola.
- Stopniowo dostosowywać rytm dnia dziecka do tego, jaki panuje w przedszkolu (np. zbliżone pory posiłków, przesunięcie drzemki na godzinę odpowiadającą porze leżakowania).
- Kształtować u dziecka umiejętności porozumiewania się z innymi dziećmi i dorosłymi (poprzez zachętę do prowadzenia rozmów, dzielenie się przeżyciami).
- Włączyć dziecko w przygotowania do pójścia do przedszkola, kupując wspólnie np. piżamkę.
- Przeprowadzić tzw. trening umiejętności społecznych, polegający na doświadczaniu przez dziecko przebywania z innymi dorosłymi i dziećmi, a także rozstania z rodzicami.
- Wdrażać dziecko do samoobsługi (samodzielne jedzenie łyżką, mycie rąk, załatwianie potrzeb fizjologicznych, zdejmowanie i ubieranie podstawowych części garderoby).
- Dostarczać dziecku materiały plastyczne, z którymi zetknie się w przedszkolu.
- Stopniowo oswajać dziecko z okolicą, budynkiem przedszkolnym, placem zabaw, a także salą i personelem placówki.
- Brać udział w zajęciach adaptacyjnych.
Adaptację ułatwia:
- Racjonalne podjęcie decyzji.
- Pozytywne myślenie o placówce (zaufanie do personelu).
- Poznanie placówki przez dziecko.
- Wcześniejsze dostarczanie dziecku doświadczeń przebywania z innymi dorosłymi, bycia bez mamy.
- Umożliwienie kontaktów z innymi dziećmi.
- Usamodzielnienie dziecka.
- Jasne ustalenia reguł gry i konsekwencja w ich przestrzeganiu (kto, gdzie, kiedy, dlaczego).
- Stopniowe przyzwyczajanie dziecka do placówki (krótki czas pobytu, bez posiłków, leżakowania), towarzyszenie dziecku.
- Akceptacja dziecka i zrozumienie jego stresu, wspieranie dziecka.
- Okazywanie spokoju, poczucia bezpieczeństwa podczas rozstania.
- Czas na bycie z dzieckiem po odebraniu z przedszkola.
- Ujednolicenie rytmu życia w przedszkolu i domu.
Adaptację utrudnia:
- Niepewność decyzji.
- Brak zaufania do placówki, podejrzliwość wobec personelu.
- Nadopiekuńczość, wyręczanie dziecka w czynnościach związanych z samoobsługą. Traktowanie dziecka przedmiotowo (syndrom „worka kartofli”).
- Wyrzuty sumienia, niepokój, lęk, poczucie zagrożenia.
- Nieznajomość placówki.
- Brak jasnych reguł,zmienność.
- Brak doświadczeń społecznych w kontaktach z innymi dorosłymi i dziećmi.
- „Złe” przyzwyczajenia dziecka (np. zasypianie z dzieckiem).
- Straszenie przedszkolem, paniami...
- Brak zrozumienia dla trudnych zachowań dziecka, obrażanie się na dziecko, odrzucanie.
Dobre rady na pierwszy dzień:
- Opowiedz dziecku jak będzie wyglądał jego dzień i postaraj się, by tak było.
- Możliwie konkretnie powiedz dziecku, kiedy je odbierzesz (np. po obiedzie, a nie „za chwilkę”) i koniecznie dotrzymaj obietnicy.
- Nie przeciągaj pożegnania - nic tak nie utrwala płaczu dziecka jak świadomość, że za jego pomocą może ono osiągnąć to, na czym mu w danej chwili zależy.
- Kontroluj co mówisz do dziecka.
- Bądź świadomy, że często drugie pożegnanie jest trudniejsze i bardziej dramatyczne od pierwszego.
Postawy i zachowania dorosłych.
Postawy i zachowania dorosłych stanowią dla dziecka pierwsze wzorce,
z których będzie czerpać w trakcie życia.
PAMIĘTAJMY!
- Jeśli dziecko jest zawstydzane, uczy się poczucia winy.
- Jeśli dziecko doświadcza wrogości, uczy się walczyć.
- Jeśli dziecko żyje w atmosferze krytyki, uczy się potępiać.
- Jeśli dziecko żyje w atmosferze zachęty, uczy się ufności.
- Jeśli dziecko żyje w atmosferze aprobaty, uczy się lubić siebie.
- Jeśli dziecko żyje w atmosferze akceptacji i przyjaźni, uczy się tego, jak znaleźć miłość w świecie.
- Jeśli dziecko żyje w atmosferze uczciwości, uczy się sprawiedliwości.
- Jeśli dziecko żyje w poczuciu bezpieczeństwa, uczy się ufności.
- Jeśli dziecko jest akceptowane i chwalone, uczy się doceniać innych.
- Jeśli dziecko żyje w atmosferze tolerancji, uczy się być cierpliwym.